Op zoek naar de big five

Na wat passen en meten zaten alle spullen weer in de auto en konden we op weg naar het Krugerpark, Onderweg nog wel even wat eten inslaan bij de Spar, maar met de super koelkast in onze auto is zelfs een drie liter pak wijn, geen enkel probleem.

Al meteen in het Krugerpark zagen we de eerste olifanten, nijlpaarden maar ook heel veel soorten “ hertjes”, vogels , gnoes en giraffes die ons hoog van boven rustig bekeken. Amber houdt nauwkeurig in haar boek bij welke dieren we al gezien hebben en Iris zoekt in het engels talige boek naar allerlei feitjes zodat we onszelf door het park gidsen.
Op de camping, een waar ressort met autowas straat, benzinestation, winkels en restaurants, was het een drukte van belang . Er kwam al meteen een vrouw aan, die ons naar een schaduwplekje wilde loodsen. Maar wij verlangden naar de zon, zo warm is het toch niet overdag? Wel heel grappig dat je het Zuid Afrikaans heel aardig kan verstaan, en zeker heel goed kan lezen.

Zuid Afrikanen in allerlei soorten caravans en tenten steken de braai s avonds eens goed op voor een lekker stuk vlees. De hyena’s komen op de geur af en zagen we langs het hek patrouilleren, op zoek naar een gat, wat Amber toch een beetje benauwde. Al vroeg werd het stil op de camping en dit keer niet omdat het koud was.

Want de volgende dag ging de wekker om half zes voor onze eigen “morning game drive” In eerste instantie zagen we niet veel, en besloten voor een ontbijtje met yoghurt en muesli in de auto. Maar ineens was daar een hele grote neus hoorn, een buffel en tenslotte in de verte ook nog 4 leeuwen, zodat we een heel eind opschieten met die big five. Amber besloot tot een cute big five met een vervetaapje, een zebra , giraf, impala en een duiker. Want er zijn zoveel “lieve dieren”.

De tweede camping was zonder elektriciteit, meer back to basic. We manoeuvreerden de auto net zo lang totdat we ‘s nachts door het muskietengaas over het hek konden kijken en dat is niet voor niets. Want midden in de nacht zagen en hoorden we de nijlpaarden grazen op een paar meter afstand.

De grens met Mozambique ging als een trein. Met hier een daar een opmerking over het WK voetbal reden we het Limpopo park binnen. Dit grenst aan het Krugerpark en de dieren kunnen er vrij naar toe. Maar veel dieren zijn daar niet omdat de Mozambiquanen grote stropers zijn. Het kleine luxueuze tentenkamp ( zie foto) lag aan een idyllische rivier. Samen met een ranger liepen we door het gras in een prachtige omgeving maar we kwamen niet verder dan wat vogels en impala‘s. Wel heel mindful om zo in een rijtje te lopen en om je heen te kijken. Ineens waren er toch 2 mannetjes olifanten bij onze rivier, die later in de nacht tussen de tenten door liepen en ons wakker hielden met de afbrekende takken en geplons in het water

Elke avond was er een kampvuur en heerlijk eten van 2 Mozambiquaanse dames. “The food, looks nice, smells nice en it tastes nice.” We spraken Canadese ecologen die probeerden de dorpelingen in het Limpopo bij te brengen dat stropen op de korte termijn wel wat oplevert maar op de lange termijn veel meer geld op kan brengen als er meer toeristen zouden komen. Het was hartstikke leuk om zo vrij in de natuur te verblijven in deze gezellige ambiance.